Hoe is het nu, op maandagochtend als dit gelezen wordt, in Beijum? Regent het? Hebben de schoolkinderen zin om na de meivakantie weer naar school te gaan? Het zijn van die dingen en vragen die betrekkelijk zijn, vooral tijdens dagen dat je met de neus op de feiten wordt gedrukt, namelijk dat het leven een keer eindigt. Individuele levens eindigen, hét leven gaat, zoals het cliché zegt, altijd maar door.
Zie bovenste foto, wat een geruststellend idee dat de natuur in het voorjaar altijd maar weer gaat bloeien, en dat alles tijdens de herfst weer gaat verdorren en loslaten. Waar maak je je druk om, alles is een continue stroom van komen en gaan. Waarom 'de mens' nou zo nodig een boom moet kortwieken, zomaar ergens in een perkje te Beijum, zie nogmaals bovenstaande foto, ontgaat ondergetekende. Haal hem er dan helemaal uit.
Dé oer-boom van Beijum staat misschien wel in de Appelhof, vlakbij de ingang van Beijum, vanaf Beijum-Zuid en het Heerdenpad bekeken. Zie foto links. Op de achtergrond zijn woningen in de Framaheerd te zien. Het lijkt wel een krachtboom, alsof ie de spieren in beide armen laat rollen. Ook weer niet helemaal, een beetje een ontwikkeld wezen weet dat kracht niet huist in spierballen maar in de geest.
Een prettige week toegewenst. De dood is wellicht maar een illusie, volgens wijsgeren en zij die het kunnen weten zijn Leven en Dood immers één. Er staan voor de rest van de dag berichten geprogrammeerd.
7 opmerkingen:
Wat wij de dood noemen is het loslaten van het fysieke gedeelte van je aura. In geschriften van uiteenlopende spirituele oorsprong is te lezen, dat vervolgens de overige lichamen worden losgelaten in opklimmende volgorde van frequentie. Totdat de ziel overblijft met de kern van de levenservaringen, en er op zeker moment een nieuwe incarnatie kan plaatsvinden.
Overweging aangaande de eindigheid van het leven
Volgens mij is de dood onderdeel van het leven. Met andere woorden: de dood moet je in het leven een plaats gunnen. De dood kan je betrekken bij jouw individuele eindigheid.
De eindigheid van het leven geeft een reflex op jouw leven. Deze eindigheid van het leven kan, zeker op bepaalde momenten van rouwverwerking en verdriet, een stimulans zijn om na te denken over de zin van jouw en mijn leven.
De eindigheid van het leven kan er tevens toe leiden om dankbaar te zijn voor een goede gezondheid en andere vreugden van het leven. Dat je iets kunt betekenen in het hier en nu voor de mensen om je heen. Leven als gave en opgave.
De eindigheid van het leven kan ertoe bijdragen dat je een balans opmaakt van jouw eigen leven. Van goede en slechte zaken. Er kan ruimte worden gemaakt voor vergeving en het erkennen van fouten.
De eindigheid van het leven is absoluut en relatief. Iedereen gaat een keer dood, maar de dood mag niet de dictator van jouw leven zijn. In zekere zin, met vallen en opstaan, kunnen wij "de dood" overwinnen door elkaar liefde, waardering en respect te geven.
De zin van het leven is om er voor elkaar te zijn, wetende dat het leven eindig is. De tijdelijkheid van het leven kan kracht geven om ervan te genieten, maar ook om de strijd aan te gaan tegen onrechtvaardige omstandigheden.
De dood is absoluut, maar wellicht ook de Liefde die je aan een ander of de Ander kunt geven.
Zie in dit verband: http://www.online-bijbel.nl/psalm/133/3
Psalm 133 vers 3:
Waar liefde woont, gebiedt de Heer' den zegen:
Daar woont Hij Zelf, daar wordt Zijn heil verkregen,
En 't leven tot in eeuwigheid.
Dat de dood een balans van, een reflex op je eigen leven betekent is in lijn met verslagen van bijna-dood ervaringen. Daar wordt verteld hoe je bestaan als een film (van nu tot het begin, dus omgekeerd chronologisch) aan je voorbijrolt. Dit is in lijn met de esoterische overlevering die dit uitlegt als het loslaten van het etherisch gedeelte van aura. Dit wordt het levenslichaam genoemd omdat er het fysiek mee opgebouwd en onderhouden wordt (het steekt een paar centimeter uit). Aangezien ritme de essentie is van leven, en historie/geheugen (ook) te maken heeft met ritmisch terugkerende ervaringen is het logisch dat het geheugen zich daarin bevindt. Na loslaten van het fysiek wordt het etherisch losgelaten met het omschreven gevolg.
En nu Therese weer a.u.b. .
Zou er nog iets leuks ontstaan tussen haar en Willem ?
net terug van de winkel...
las Willem...las Kees... én las Anoniem 13.37 uur.
de laatste bracht een lach op mijn gezicht :-)).
haha, waar háál je het vandaan.
ik ken zowel Willem als Kees niet.
ja, hun beider namen en dat is al veel meer als ik van jou ken :-).
het eerste wat tijdens het lezen door me heen schoot was dat beide mannen het schreven,zelf de bloei van hun leven al voorbij zijn.
net als ikzelf!
denk ik aan mensen die tussen de 30 en +/- 50 jaar zijn en verplaats me in ze, heb ik zoiets van....ja ja, het is wel goed.
deze mensen staan zó midden in het leven dat het woord "eindigheid" nauwelijks voorkomt in hun vocabulaire.
tot zover eerst...
gr. Therèse
Hoi Therese ,
Om dood te gaan hoef je echt niet oud te zijn .
De dood kan elk moment voor de deur staan .
Laten we dan maar leven alsof elke dag de laatste is .
Pas dan wordt het leven een feest en is alles betrekkelijk .
Oudere mensen , mensen die b.v. de zeventig al gepasseerd zijn ,kunnen toch evengoed liefhebben ?
Je hoeft hier echt niet "jong "voor te zijn !
anoniem 10.41 uur,
daarmee heb je natuurlijk gelijk.
triest genoeg hoeft men niet oud te zijn om de dood in de ogen te kijken.
wat hier bedoeld wordt is meer filosofisch bedoeld.
en ja, gelukkigerwijze zijn er oudjes boven de 70 die elkaar liefhebben.
altijd vertederend om te zien.
gr. Therèse
Een reactie posten