Reizen
Zoals de lezer van deze columns inmiddels wel weet zit ik nogal eens in of op een vervoermiddel, om me van A naar B te verplaatsen. Reizen is meestal leuk, soms ook niet. De dagelijkse gang naar mijn werk in Groningen beschouw ik niet als reizen: fiets of bus brengen me van Beijum naar de binnenstad, heel soms de auto.
Reizen is je verplaatsen over grotere afstand. Binnen Nederland is dat meestal per trein of auto. Wie mijn facebooksite 'de vrolijke treinreiziger' volgt leest hoe dat soms leuk kan zijn, soms ook drama. Vertragingen, gemiste aansluitingen, verstopte wc's....het is maar een kleine selectie uit veel 'ellende'. Toch heeft treinreizen ook iets moois. Deze column tik ik op mijn iPad in de trein, reizend van Schiphol naar Groningen. Op het perron van station Schiphol bedacht ik me dat ik deze keer ook per auto naar onze nationale luchthaven had kunnen gaan.
Mijn dienstreis naar Rome duurde maar twee dagen, en dan is het nog redelijk te doen wat parkeerkosten op Schiphol betreft. Maar goed: het werd dus de trein.
Onlangs had ik een crematie in Brabant, en op dezelfde dag moest ik een bank ophalen uit Utrecht. Ja: dan is het handig om een busje te huren, ook al staat het een beetje gek om de parkeerplaats van zo'n droefstemmend gebouw op te draaien met een verhuisbus. Maar meestal ga ik met mijn Citroënnetje op stap: een heel bescheiden autootje, maar hij past me buitengewoon goed. En dankzij een zogenaamde 'parrot' (papegaai) kan ik dan ook op lange stukken gemakkelijk even handsfree bellen. Best een mooie uitvinding, die parrot.
En voor verder reizen: de trein of het vliegtuig. Ik ben een TGV-fan, en ook de Duitse ICE vind ik een heerlijke trein. Overigens zijn de Duitse treinen best wel vaak vertraagd, en dat is dan ook wel weer eens erg onhandig. Mijn recordvertraging in Duitsland is vier uur: dat had ik in ons eigen land nog niet meegemaakt. En voor bestemmingen die verder weg liggen dan - pak 'm beet - 600 kilometer is het vliegtuig toch ook wel handig. De reis naar Schiphol of Eindhoven (dat laatste is mijn favoriete luchthaven) duurt dan wel meestal net zo lang als een vlucht naar zuid-Europa, maar toch: het is wél reizen. En dat altijd weer machtige, wonderlijke gevoel als zo'n vliegtuig vanuit stilstand ineens op gang komt, een ontzettende vaart maakt en zich verheft naar boven....ik blijf het magisch vinden. Landen, en dan vooral bij sterke zijwind, vind ik meestal wat minder.
Maar goed: zo zijn we weer terug bij waar het begon: op Moeder Aarde. Waar je dan weer op je fiets de Korreweg af kunt rijden....
Han Borg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten