Krokussen, sneeuwklokjes....en andere voorjaarsbloemen.
We gaan weer op van de meest grijze naar de traditioneel groenste wijk van Groningen.En het geel, paars, wit en meer tooit langzamerhand de bermen, de slootranden en grasvelden in de wijk.
Zie foto's, her en der in de wijk gemaakt.
In elk geval helemaal boven, de energieheuvel midden in de Froukemaheerd.
En helemaal beneden, de omgeving van de Amkemaflat.
Het ziet er allemaal kwetsbaar uit. Je weet het nooit met de natuur, er kan zo maar weer nachtvorst komen.
Maar doet de natuur wel aan 'kwetsbaar?' Is dat niet een menselijke indeling?
De sneeuwklokjes die we rechtsboven zien hebben de winterweek van ca twee weken geleden overleefd. Zoals alle sneeuwklokjes in de lande.
Is dat kwetsbaar? Of juist sterk?
Wellicht beiden, al het leven op aarde is immers complemantair.
Dood en leven horen bij elkaar, zoals dag en nacht, haat en liefde, man en vrouw.
Echte kracht is in kwetsbarheid geworteld. Zo ook de prille voorjaarsbloemen die we in dit bericht zien.
Zonder te morren accepteren ze hun lot. Ze leven, maar binnen afzienbare tijd sterven ze weer.
De kringloop des leven (en dood)... 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten