De gezinsklas, een
nieuwe hype.
De gezinsklas is een
klas waar ouders heen kunnen gaan met hun kinderen die
gedragsproblemen hebben. Eén ochtend of middag in de week. Het doel
van zo’n gezinsklas is dan om de gedragsproblemen van de kinderen
op te lossen, waar zowel het kind, ouders, leraren en de omgeving
hinder van ondervinden.
Deze problemen kunnen nogal divers zijn
uiteraard. Niet ieder kind is hetzelfde. De één stuitert de hele
dag door de school, terwijl een ander schuchter door de school
sluipt. Je kan natuurlijk allerlei problemen bedenken. Soms zijn de
problemen niet meer zelf op te lossen, dan kan een systeemtherapeut
een uitkomst zijn.
Systeemtherapie is
een vorm van psychotherapie.
'Systeem' is een
term die staat voor alles wat een belangrijk onderdeel van de
omgeving/leefwereld van de cliënt uitmaakt. Dit kunnen gezin,
relatie, familie en vrienden zijn maar ook maatschappelijk positie,
cultuur, (religieuze) overtuigingen e.d. zijn belangrijke factoren
binnen 'het systeem'.
Een belangrijk doel
van systeemtherapie is om zicht te krijgen op de interacties van de
cliënt met zijn of haar 'systeem' en de samenhang met het probleem.
Kenmerkend hierbij is dat belangrijke personen van de betrokkenen
vaak uitgenodigd worden bij de gesprekken. In zo’n gezinsklas is
dan het kind zelf aanwezig, de leraar, de ouder en een
systeemtherapeut.
Op welk punt in je
leven ga je dan gebruik maken van zo’n gezinsklas? Dat kunnen
verschillende reden zijn natuurlijk. Als voorbeeld:
• Wanneer er
regelmatig conflicten in het gezin zijn, die moeilijk te doorbreken
zijn.
• Wanneer je
weinig contact met je kind hebt, of dit moeilijk kunt krijgen.
• Wanneer je kind
zich totaal niet aan afspraken houdt.
• Wanneer het zich
onbegrepen voelt.
• Wanneer de ouders van een kind zijn gescheiden en het kind niet
tegen de ruzies van desbetreffende kunnen. Hoe hier dan mee om te
gaan.
Mijn mening
hierover:
Vroeger hadden we
dit allemaal niet. Nee, wij kwamen uit school en mama zat op je te
wachten met thee en een koekje. Er werd gevraagd hoe of het op school
was. Stickertjes zoals; adhd en dergelijke hadden we ook niet. Het
ene kind was gewoon druk en de ander gewoon rustig. Het had nog geen
benaming dus…
Tegenwoordig zijn er
steeds meer tweeverdiener gezinnen, waarin dus de ouders allebei
volop werken, kinderen komen dan uit school in een leeg huis. Zijn
dus op hun zelf gericht. Ouders hebben het te druk met zichzelf en
hebben op die manier weinig aandacht voor het kind in mijn ogen. Zo
zien ze de eventuele problemen niet op tijd, pas als het al te laat
is en er ingegrepen moet worden in wat voor situatie dan ook.
Mijn vraag is dan?
Ga je dan opeens wel naar zo’n gezinsklas? Hebben mensen daar dan
opeens wel de tijd voor? Of maak je daar tijd voor? Als je toch daar
dan wel tijd voor kan maken, kan je toch ook gewoon vrije tijd voor
je kind vrij maken zonder al die poeha. Zie het al een soort of
quality time….
Je kind hoort toch
op de eerste plaats in je leven te komen?
9 opmerkingen:
Mijn ouders werkten allebei, toch heb ik geen stickertje en weet ik zéker dat ik op de eerste plaats kwam, samen met mijn zus. Misschien wel meer, dan van bepaalde thuisblijfmoeders, die dan wel thuis waren, maar zichzelf meer als prioriteit zagen dan hun kinderen en zich vervolgens op de borst klopten, dat ze het zo goed deden. Er zijn natuurlijk genoeg voorbeelden. Ontsporende kinderen is niet van deze tijd.
Vroeger waren er ook lastige kinderen. Nu weet men waarom deze kinderen zo lastig zijn/waren. Deze kinderen gedijen op structuur en weinig prikkels. Tegenwoordig zijn er juist ongelooflijk veel prikkels, ook als moeder thuis zit met een kopje thee.
Ook kinderen, waarvan één van de ouders (vaak de moeder) thuis is, hebben deze 'stickertjes'. Ook daar zijn legio voorbeelden van in mijn omgeving. In sommige gevallen zijn zelfs beide ouders thuis.
Mijn man en ik werken, de kinderen komen op de eerste plaats (dat weten ze) en ze hebben geen 'stickertjes'.
Lekker kort door de bocht dus allemaal.
Maar het voelt natuurlijk wel 'veilig', om zo'n simpele oplossing aan te kunnen dragen.
Het stichten van speciale ouderkampementen is wellicht een meer effectieve oplossing. Een instituur waar de ouders leren hoe ze kinderen het beste kunnen opvoeden. Vandaag de dag mist het overgrote deel van de ouders dood eenvoudig de vaardigheden om een kind adekwaat op te voeden, meestal doordat men zelf mentaal behoorlijk beschadigd is, zo niet volstrekt contactgestoord.
Anoniem zeggen dat anderen contactgestoord zijn?
serieus???
Ria, laat je niet opfokken.
Het is geschreven door iemand die haar eigen naam er niet eens durft onder te zetten.
Deze topics zijn gewoon onzin en dat weet de auteur zelf ook.
Emmy is exact het type volwassene dat in zo'n ouderkampement thuis hoort en op les moet, doordat zij standaard het probleem bij anderen neerlegt. Daar kweek je narcistische kinderen mee die later vastlopen. Dus hup, Emmy, gauw naar de cursus jij.
Anoniem 21.54, wel eens van een pestprotocol gehoord? De vakantieperiode gaat in en alle cursussen staan stil. Misselijk ventje. Gauw naar de psychiater jij.
Sorry hoor, ik zal het wel niet goed zien, maar de bovenstaande reacties....., ik merk dat ik me wat akelig ga voelen, als volwassen mensen al zo op elkaar reageren, wat krijgen de kinderen wel niet mee, hoe wordt er gereageerd waar de kinderen bij zijn of naar de kinderen zelf....?
Lijkt mij niet een voorbeeld voor de kinderen....
Caro slaat de spijker op z'n kop. Dit is precies de reden waardoor Emmy op cursus moet, omdat ze nl geen voorbeeld voor de kinderen kan zijn. Ze faalt volledig als ouderlijk rolmodel.
Ok, klaar. Ik denk dat Caro ook de laatste anoniem bedoeld.
Er hoeft niemand op cursus. En misschien kan anoniem eens goed in de spiegel gaan kijken ipv steeds anderen de maat te nemen en naar anderen te wijzen. De anonieme houding, vanuit een stiekeme houding naar mensen schieten die met naam reageren, lijkt me ook niet bepaald een goed voorbeeld voor de jeugd. Een cursus jezelf kwetsbaar en eerlijk op durven stellen kan een aanradertje zijn voor in het nieuwe seizoen.
Een reactie posten