Mensen die niet alleen kunnen zijn, maken soms rare bokkensprongen. Na de dood van een geliefde bijvoorbeeld sta je er plotseling alleen voor. Je huis voelt leeg, je eigen leven staat dan ook even stil.
Je komt met allerlei gevoelens te zitten die je voorheen niet had. Allerlei emoties komen omhoog, ook die waar je helemaal geen weet van had. BAM, daar zijn ze dan! Je raakt in een achtbaan van gevoelens en emoties. De één gaat er anders mee om dan de ander, daar is geen discussie over mogelijk, laten we dat maar voor op stellen. Ieder mens beleefd een rouwproces nu eenmaal anders.
Opeens
is je huis zo leeg, je leven zo leeg. Je gaat op zoek naar een nieuwe
invulling van je leven, of moet ik nieuwe opvulling zeggen?
Zo
kan de één het vreselijk vinden zo’n leeg huis en ondergaat
allerlei uitspattingen, terwijl een ander zichzelf opsluit en of erg
in zichzelf gekeerd raakt.
In
welke situatie dan ook, familie en buurtgenoten zetten hun schouders
eronder en proberen diegene door een moeilijke situatie heen te
loodsen. Ze bieden hulp aan op allerlei manieren. De één pakt deze
hulp gretig aan en maakt er gebruik van.
Weer
een ander wenst het verlies op zijn of haar geheel eigen wijze te
verwerken. Dat kan nooit iemand voor een ander invullen.
Door
het verdriet kunnen je behoeften en interesses soms tijdelijk
veranderen. Bijvoorbeeld:
• Je
eetgewoontes: Sommige mensen gaan in zo’n periode juist veel meer
eten en drinken, anderen juist het tegenovergestelde.
• Vermoeidheid:
Slecht slapen, niets dat je nog kan boeien. Juist s ’nachts slaat
de eenzaamheid toe en kan je je vreselijk alleen voelen.
• Veranderde
seksualiteit: De meeste mensen moeten in deze periode even totaal
niet aan seks denken, terwijl bij sommige mensen de seksuele
behoeften juist enorm stijgen.
Zo
kan er dan ook al gauw weer ruimte in je leven komen voor een nieuwe
relatie. Familie en kennissen in zo’n geval kunnen daar dan niet zo
goed mee omgaan, bevatten het niet en vinden het allemaal te snel
gaan.
Het
enige wat ik me dan kan bedenken is, dat sommige mensen gewoon niet
alleen kúnnen zijn. Ik vind dat triest voor de persoon, maar zeker
ook voor de pas overledene. Het kan natuurlijk ook zijn dat mensen
zichzelf weer zo snel in een nieuwe relatie storten om hun verdriet
sneller te verwerken.
Anyway,
ik heb geen idee! Jij wel?
2016©Vlindertje73
7 opmerkingen:
Goed dat je al deze kanten aan de orde stelt. Veel mensen hebben al snel een oordeel klaar als iemand opfleurt, snel een nieuwe relatie heeft, of zich juist erg terugtrekt. Iedereen rouwt op zijn eigen manier en een ding is zeker: het is heel heftig, al zie je het niet altijd!
Mensen die met rouwverwerking te maken krijgen zijn in veel gevallen te laf en/of te bang om contact te maken met de eigen boosheid, het verdriet, en dit vervolgens te uiten en los te laten. Liever geeft men zich in plaats daarvan over aan gedrag dat in de ogen van calvinistische moraalridders verwerpelijk is; men geeft zich over aan one night stands, gaat de feestbeest uithangen etc. Waarom daar een oordeel over hebben wanneer je bedenkt dat dit ook loslaatrituelen zijn ?
Tjonge, wat een oordeelsvermogen houdt Anoniem er op na. Hij/zij meent dat 'rouwverwerkers' in veel gevallen (let wel: dit moeten aanzienlijke aantallen betreffen, HB) "te laf en/of te bang zijn om contact te maken met de eigen boosheid, het verdriet...". Ben ik laf of bang, in het grondige besef dat er een mand vol rouw in mijn eigen lijf zit omdat mijn echtgenote een maand geleden overleed, en ik die mand nog liever even gesloten houd? Misschien is het gewoon wel mijn manier van verwerken, en is er niks lafs of bangs aan.....maar weet ik (simpelweg uit ervaring) dat die mand vanzelf een keer open gaat, en dan alle kans krijgt om de inhoud te tonen. Oordeel niet, zou ik zeggen, en gebruik in ieder geval niet het nare, hier volkomen ongepaste woord 'laf'. Mooie bijdrage van Vlindertje, trouwens!
Als we H z'n reaktie mogen geloven, heeft z'n reis naar Griekenland nog niet echt een reis naar het "Binnenland" opgeleverd. Hoeft ook (nog) niet. Over plm 2 maanden wordt hij verplicht op de trein daar naar toe gezet.
Voor de zoveelste keer tracht Anoniem me als bovenmeester neer te zetten die orde op zaken moet houden, de grens is bereikt.
Anoniem is blijkbaar een kwetsbaar persoon, hij moet zichzelf beschermen en gaat anoniem reageren en 'les geven.'
Het zit tegen een vorm van ziekte, en zelfs van humor aan, als hij rouwenden, die afscheid van hun dierbaren hebben genomen, tracht neer te zetten als lafaards die niet aan hun grote verdriet durven te beginnen. Elk mogelijke vorm van respect ontbreekt bij hem. Een rouwende laf noemen en zelf laf anoniem gaan reaguren.
De reacties van Anoniem zijn toegelaten, maar ik sta niet meer toe dat er op een dergelijk laffe manier wordt gereageerd richting lezers die in de meest kwetsbare periode van hun leven zitten. Het zou dapper zijn als Anoniem de reis naar zijn hart zou gaan aanvangen.
Nog een reactie van Anoniem, omdat die een hoog vermakelijkheid-gehalte heeft.
Dit stuurt Anoniem:
Lekker kluppie hier dat meent voortdurend de ander de maat te moeten nemen. Telkens wanneer kwesties bij de naam worden genoemd, voelt onze Wijkvoogd zich kennelijk geroepen een interessante gedachtenwisseling te barricaderen. Ga die reis naar binnen ook eens aan beste Wijkvoogd en vraag je af waar die autoriteitskonflikten toch vandaan komen. op COLUMN UIT LEWENBORG (17)
Publiceren | Verwijderen | Spam
Een reactie van de beheerder van dit blog, een autoritei, omdat hij, en dat is niet anders, toch de baas is over deze blog. Gedachtenwisselingen heb je met meerdere personen, Han heeft aangegeven niet meer met 'een zieke geest' in conclaaf te willen. Verder is Beijumnieuws geen kluppie, maar een eenmans-'bedrijfje.'
De term wijkvoogd is schitterend gevonden, heerlijk. Maar als autoriteit van Beijumnieuws ga ik over de reacties. Dat Anoniem daarmee in conflict is, is zijn probleem.
Wat fijn zou zijn is dat Anoniem een mooi stuk ter publicatie opstuurt. Dat zal worden gepubliceerd, temeer omdat Anoniem zonder dat hij het weet erg humoristisch schrijft.
Geen idee waar dit hierboven allemaal over gaat, maar om op de vraag terug te komen... Ja, ik heb wel een idee ik ben nl. ervaringsdeskundig, en heb het allemaal meegemaakt. Oordelen van je omgeving, het belangrijkste is dat je doet wat voor jou goed voelt, het is jouw leven en laat de rest maar praten!
Een reactie posten