Ach ja: die goeie ouwe tijd.
Vroeger was alles beter, hoor je wel eens. Maar nostalgie is een bedrieglijk ding. Zeker: de romantiek van de schillenboer (een soort van milieuvriendelijke oplossing voor gft-afval), de petroleumboer (toen we nog geen of weinig gas uit de Groninger bodem pompten, en de OPEC ons nog geen beperkingen oplegde waardoor de olieprijzen soms tot duizelingwekkende hoogten stegen), de melkboer (een voorloper van de SRV-man, die ook al weer zo’n beetje uit het straatbeeld verdwenen is): dat alles bestaat niet meer.
Moeders werken tegenwoordig: mijn moeder zat ’s middags met een pot thee thuis klaar, als ik uit school kwam. Vaders werken tegenwoordig niet meer op zaterdagmorgen: dat was in mijn jeugdjaren nog heel gewoon, net als de maximaal twee weken ‘bouwvak’, die hij genoot met zijn gezin. Er hingen overal touwtjes uit de deur: wie was er bang voor insluipers? Rolschaatsen deed je op de stoep, op van die ijzeren wieltjes. Zomers waren zomers, winters waren winters. Alles stond nog op zijn plaats, en de eerste macaroni die bij ons thuis gekookt werd was van Honig, en werd geserveerd met hamblokjes en strooikaas.
We lijken naar die tijd terug te verlangen, en in deze verkiezingstijd is dat gevoel nog sterker. Mijn ouders woonden in een gemengde wijk in de textielstad (toen nog wel!) Enschede. Er was een beter deel van de wijk (’t Zwik), een middenstandsdeel (daar woonden mijn ouders, naamloos was dit deel van de wijk) en een arbeidersdeel (de Sahara). Achter ons huis een enorme speeltuin: de Wester. Een diepe tuin, waarin mijn vader pogingen deed om groenten te verbouwen die vervolgens door de rupsen en slakken vrolijk werden opgepeuzeld.
In het begin van de jaren ’60 kwamen de eerste ‘gastarbeiders’ naar Enschede, om in de textiel te komen werken. Eerst Italianen en Spanjaarden, later vooral Turken. Over de eerste groep Mediterrane mensen werd verteld dat de autochtone jongens boos waren, omdat ze hun Nederlandse meisjes veroverden. Italianen waren van die mannen met borstharen en een gouden kruisje om de hals. Spanjaarden waren vaak wat stiller, en er werd gezegd dat ze ook harder werkten. Maar ja: toen kwamen de Turken, en de textielfabrieken (Van Heek, Schuttersveld) werden enkele jaren daarna gesloten. De meeste gastarbeiders uit Turkije bleven in Enschede, of vertrokken soms naar plaatsen waar nog wel productiewerk was. En dat leverde dus het beeld op van mensen, die veel van hun tijd thuis doorbrachten. Vrouwen met hoofddoeken. Armoede achter de voordeuren.
Hoe geschokt was ik, toen ik mijn moeder hoorde zeggen dat “die Turken maar beter weg konden gaan”. Ze was beslist een lieve vrouw, maar op haar manier toch ook discriminerend. “Wij Nederlanders” hadden die mensen immers met vliegtuigen vol ingevlogen om het werk te doen dat “wij Nederlanders” niet meer wilden doen? Nou zou mijn moeder, als ze nog geleefd had, niet op Wilders stemmen, maar –als vanouds- op het CDA, maar toch: dat geluid bij haar verstomde niet meer. De buitenlanders moesten maar terug: er was geen werk mee voor ze, en daarmee basta. Ze was nostalgisch, verlangde misschien wel weer terug naar de tijd van de schillenboer, de petroleumboer en de melkboer. Maar tegelijkertijd was dat ook de tijd van de wasketel op maandag, de wringer waar een forse kracht op gezet moest worden, de kokosmat op de vloer waar ze haar knieën aan open haalde…..hoe goed was die ouwe tijd eigenlijk?
Kortom: nostalgie is een slechte raadgever. Wat we gewend zijn verdwijnt, wat de toekomst brengt weten we niet precies. Maar dat mag –vind ik- geen reden zijn om in nostalgie te blijven hangen.
Han Borg
6 opmerkingen:
Jammer dat Borg politiek tot een club of liever - wegens dat wat er nog van over is - clubje mensen behoort dat anti-mannen, anti-blanken en vooral : anti vrije meningsuiting is. Laten we hopen dat zijn zelfreflekterend vermogen, althans voor zover daar in het verder weg liggende verleden sprake van zou zijn geweest, half maart weer terug zal keren. Dan kan de verkiezingsuitslag hem duidelijk maken hoe de Nederlandse samenleving anno 2017 in elkaar zit, ondanks dat zijn achterban weliswaar een gruwelijke hekel heeft aan maatschappelijke realiteiten, in het bijzonder de Nederlandse cultuur en statistische feiten.
Beste mensen, ik schrijf slechts op wat iedereen denkt, maar kennelijk nog slechts weinigen hardop zeggen, maar straks in het stemhokje ter dege blijk van zullen geven. Laten we deze hypocrisie en dit maatschappelijk taboe doorbreken, en vanuit een nieuw realisme de toekomst tegemoet zien. Wanneer u dit leest, dan is tevens de blogger, ondanks zijn belast politiek verleden, afgestapt van het onderdrukken van vrije meningsuiting en heeft Nederland, speciaal Beijum, weer een kans.
Dag Anoniem, herhaalde oproep, ik heb je adres, je naam...en ik heb een bosje rozen. Of je maakt even een afspraak voor een bezoekje, of ik kom onaangekondigd. Aan jou de keus. Je stopt je eigen hypocrisie, of ik bel met draaiende camera aan.
Als je vroeger in de kranten de zin las: "ik en velen met mij vinden...", dan wist je dat je met een charlatan, en meestal ook met een frustraat te maken had. Het heeft weinig zin om met dergelijke types de strijd aan te gaan: gelijk hebben ze altijd, want "iedereen denkt...." etc. Nou, dan ben ik benieuwd wat "iedereen denkt", en of anoniem met zijn rabiate ideeën straks samen met "iedereen" nu eindelijk eens bekend maakt wie hij is. Want dat hij liever met gesloten vizier vecht is inmiddels wel duidelijk, dat dat erg laf is ook, en dat hij straks in een hoekje zal zitten te huilen, als blijkt dat hij en zijn kornuiten ook nu weer niet 'aan de bak komen' maakt me nu al erg aan het lachen. Al die verloren stemmen.....tragisch is het ook wel. .
Of er straks een links, links-liberaal, recht-liberaal of rechts kabinet aan de macht komt: anoniem en zijn nare clubje zitten daar in ieder geval niet bij. Vroeger ging politiek om het veroveren van zoveel mogelijk zetels, en daarna om het zoveel mogelijk doorvoeren van je eigen ideeën. In de ogen van anoniem gaat politiek over heel andere dingen, namelijk: over hoe ga ik straks die 'linkse Gutmenschen' eens goed laten voelen dat "wij" altijd al gelijk hebben gehad. Hij stuurt, net als die domme Trump, de allochtonen het liefst gelijk de grens over, hij verklaart het parlement en de rechterlijke macht tot 'nep'instituties, hij gaat zo dezelfde weg als de nationaal-socialisten in de periode vóór WOII. Toen waren de Joden schuldig, nu de allochtonen.
Gelukkig blijft het bij die 'droom': anoniem is na 15 maart nog steeds anoniem, maar dan eentje van de allertreurigste soort. Ik gun ook hem een plekje onder de zon, maar beweren dat ik anti-man ben, anti-blank (het lijkt wel of anoniem de Apartheidspolitiek naar Nederland wil halen), anti vrije meningsuiting: waar haalt hij het toch vandaan? Ik ben in de zomer trouwens liever bruin dan wit, vind mannen even leuk als vrouwen, en gun iedereen een mening.....maar dat terzijde.
Wij adviseren de blogger nog eens goed het Wetboek van Strafrecht na te slaan inzake zijn grensoverschrijdende pressiebedreigingen. Op dit moment worden deze juridisch nader onderzocht.
Leuke ontwikkelingen. Anoniem is of komiek of is in het nauw. Ik verheug me erop om elkaar aan de deur te ontmoeten. Of toch in de rechtbank? Moet je wel komen hoor, Anoniem. Niet wegduiken....Stuur je alvast een dagvaarding?
Niks geen pressie, zoals het Anoniem vrij staat om zijn gedachtegoed online te plenzen, zo staat het iedereen vrij, van Jehova Getuigen tot verkopers vrij om bij iemand aan te bellen...
Hou je me op de hoogte? Ondertussen wel je medicijnen blijven nemen hoor.
Uit de tekst kan ik niet opmaken op 'wij nederlanders die het werk niet wilden doen' een tekst is van de schrijver of zijn moeder. Ik weet ook niet wat het arbeidsethos was in Enschede. Wel heb ik m'n eigen ervaring van tussen 1975 en 1984 in fabrieken, haven, overslagbedrijven, schoonmaak en dat soort nobele en noeste werksferen in het westen van het land. Ook daar gastarbeiders. Maar niet omdat de nederlanders thuis bleven zitten, maar omdat ze naar huis werden gedegradeerd omdat ze te duur waren geworden (o.a. rol vakbonden). Zo was ik al jong (dus ook goedkoop) 'chef' van een gemengd gezelschap arbeiders die ik slechts met gebarentaal kon dirigeren. Niks ten nadele van die mensen, maar de reden van hun aanwezigheid was de aloude kapitalistische roep om goedkope arbeid zonder veel verplichtingen. Zie ook de hedendaagse verschuiving van personeel in de transportsector en bouw.
Nostalgie als slechte raadgever, tja, nu nog de taak om dat islamisten duidelijk te maken. Natuurlijk, wat was als totaalbeeld komt niet terug, net als je jeugd. Maar toch de opmerking dat traditie/cultuur merendeels gebaseerd is op herhaling van wat 'gewoon' is, dus van wat was. Moeten 'we' daar dan ook niet blijven hangen?
Kees K.
Een reactie posten