Het Groene Hart van Beijum ligt er vaak eenzaam en verlaten bij. Maar soms heb je als wandelaar of fietser van die momenten waarop je denkt: wat een leven, wat een aandacht.
Die aandacht is in het geval van bovenstaande afbeelding wishfull thinking, de vogels die we zien zaten niet ter eer en glorie van de Beijumblogger op de brug ter hoogte van de Galkemaheerd.
Maar een beetje fantasie maakt de weerbarstige realiteit leuk, bedankt beste vogels voor de erehaag. Alleen jammer dat jullie wegvlogen toen ik de brug op fietste.
De Beijumer vogels zijn vaker charmant, zie ook dit bericht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten