BUTTON 1873

Weten wat je draagt, waarom en welk signaal je daarmee afgeeft.

DOOR BERT VAN VONDEL

De Amsterdamse burgemeester Halsema droeg maandag 1 juni op de Black-Lives-Matter manifestatie een button met daarop het getal - eigenlijk jaartal - 1873. Activist Perez Jong Loy, ontwerper van de button verklaarde met zijn creatie uiting te geven aan zijn frustratie en aandacht te vragen voor het gegeven dat een groot deel van de slaven na de officiële afschaffing in 1863 nog 10 jaar moesten doorwerken.

De Amsterdamse burgemeester zag de speld "niet als een politiek signaal maar als een voorwerp dat Nederlanders bewust moet maken over het verborgen verleden van de slavernij."
Over dat bewust worden van het verborgen stuk van de slavernij het navolgende .....

De burgemeester liet zich deze speld opspelden in haar ambtswoning op de Herengracht 502 waar zij met haar gezin woont. Uitgerekend het huis dat Paulus Godin, koopman van Sefardische origine en één van de grootste slavenhandelaars van de West-Indische Compagnie, in 1671-1672 heeft laten bouwen. Het waren met name Sefardische handelaren die deze mensenhandel naar de Noordelijke Nederlanden hebben gebracht. In wezen was het hun smerige handel.

De afschaffing van de slavernij had GEEN humanitaire achtergrond maar een puur economische. Slaven werden de VOC/WIC gewoonweg te duur er werd een ander slavenmodel geïntroduceerd, dat van de contractarbeiders. Dát was de reden dat op 1 juli 1863 in Suriname met 21 kanonschoten ook daar de afschaffing afgekondigd werd.
Na de afschaffing waren de vrijgekochte slaven overigens nog wél 10 jaar verplicht kosteloos voor hun vroegere meesters te werken.
De contractarbeiders, (de gastarbeiders van toen!!) mensen die zelf hun overtocht betaalden, mensen die zichzelf importeerden, in hun eigen onderhoud moesten voorzien, namen de plaats in van de dure slaven. Hun lot was eerder slechter dan van de voormalige slaven en moesten ze met minder genoegen nemen dan hun onder dwang geronselde voorgangers. Per saldo leverde de wisseling van de wacht de plantage-eigenaren het hoger rendement, iets waar het hun uiteindelijk dan ook om te doen geweest is!

De Nederlandse burger – zélf min-of-meer (loon-) slaaf en horige van de heersende elite – betaalde fors mee aan de afschaffing van de slavernij. Per vrijgekochte Surinaamse slaaf vergoedde de Nederlandse overheid – uit de zak van de Nederlandse belastingbetaler wel te verstaan – een bedrag van ettelijke honderden guldens belastinggeld aan de slaveneigenaar/plantagehouder, een bedrag dat vele malen hoger lag dan waarvoor zijn eigendom nog in de boeken stond.

Per saldo kan met recht gezegd worden dat het de toenmalige Nederlandse (blanke) burgers geweest zijn die met door hen opgebracht belastinggeld de Surinaamse slaven hebben vrijgekocht.

Misschien dat men hier eens bij stil kan staan? Beter nog.. zou het niet eens tijd worden voor een monument ter nagedachtenis van hen die de slaven (van toen) hebben vrijgekocht?

De blanke Nederlandse belastingbetalers van toen!
MEER VIA BERTVANVONDEL.NL
Op Dodenherdenking schreef Bert van Vondel een memoriam: Mijn zusje