ONDERTUSSEN VOOR HET UMCG (medische update)

Een druilerige middag, zo ook voor het UMCG. Toch even met kunst en vliegwerk via een tillift in een rolstoel laten stijgen en dalen om even naar buiten te worden gereden. Regen...heerlijk na acht dagen op een ziekenkamer.

In een hoek staan Oekrainse soldaten met kapotgeschoten benen en sporen van martelingen. Revalideren in Groningen.

Aardige lui, even via Google Translate communiceren. Ze waren er ook om afscheid te nemen van een maat die het niet gaat halen. De boze buitenwereld met zijn medogenloze geopolitiek was even voelbaar en zichtbaar.

Tja, over afscheid en het niet halen. De blogger zit in zeer zwaar weer. Door een dwarsleasie a.g.v. een uitzaaïng is het ruggemerg kapot gegaa met uitval als gevolg. Geen macht en gevoel in mijn benen, sluitspieren die niet werken. Zwaar zorgafhankelijk. Incontinentie.

Doktoren goochelen met levensverwachting en geven me nog een paar maanden. Maar daar leg ik me niet bij neer, ik ben geen statistiek en geen prognose. En hopelijk verbetert de bestraling nog iets aan de (gedeeltelijke) dwarsleasie. Maar de situatie is ernstig. Van een gedeeltelijke dwarsleasie kun je wat herstellen. Maarr...

Er wordt de komende week een vervolgplek voor me gezocht en dat zal een verzorgingstehuis of een hospice zijn. Hopelijk dan weer wat opknappen, in de weekenden naar huis en....Toekomstmuziek...

Er is geen uitval boven in mijn lijf, koppie werkt goed, armen en vingers ook  dus het bloggen gaat door. Niet vanuit Beijum, maar wel vanuit een sterk netwerk met veel informatie en foto's.

De ontwikkelingen kunnen allerlei kanten opgaan. Gegroet, uw blogger. Het optimisme blijft.