DE BEIJUMER MUUR

Donker; klik groter voor beter zicht.

Gisterochtend fietste ondergetekende een gedeelte door het Kardingerpark, Lewenborg, Ulgersmaborg en weer terug. Koud en zonnig was het, een koffietent op de route was niet slecht geweest. Na een half uur toch maar weer terugkoersen richting groenste, gekste en gezelligste wijk van de stad. Wat kan een vrije zaterdag toch aangenaam zijn in Beijum, een Dagbladje van het Noordentje, een senseootje, boodschappen doen in het Winkelcentrum Beijum, s' avonds een lekker tripeltje, beetje bloggen, zijdelings aan Het Boek werken en een beetje aankeutelen. Maar goed, wat heeft dat met Beijum te maken? Tja, eerlijk gezegd niks, bovenstaande moet elke stadjer in z'n of haar woonwijk kunnen doen. Ik weet ook niet precies hoe je het Beijum-gevoel moet uitdrukken. Het heeft denk ik te maken met de combinatie van groen, gezelligheid en gekte. Op het groene moeten we nog een week of zes wachten. Maar het komt er weer aan. Gezelligheid komt bij ondergetekende vooral via de mail, via contacten op straat en via het Winkelcentrum Beijum aan de orde. Groeten, groeten en nog eens groeten, wat een dorpsleven, en wat een hartelijke mensen overal. Het gaat van moi, moi en moi als ondergetekende aan het fietsen is.

De gekte in Beijum is wat lastiger uit te leggen. Tot een jaar of zes geleden ageerden we als Beijumer volkje erg tegen berichtgeving in Dagblad van het Noorden over Beijum. We stonden regelmatig op de achterste poten als er weer lullig over Beijum werd geschreven. Ondergetekende incluis. Sinds een jaar of zes is die storm gaan luwen, er heerst geen gevechtshouding meer tegen de stad-Groninger pers. Maar dat ging vervelen, lijkt het wel, en daarom besloten Beijumers om elkaar maar in de haren te gaan vliegen. Een beetje emotie en strijd, hmmm, daar houden wij Beijumers wel van.

Sindsdien hebben we twee vrije wijksites en een zwaar gesubisidieerd periodiekje waar hoofdzakelijk propagandanieuwtjes en zie-ons-eens-goed-doen-en-wordt-lid-van-ons-zelfingenomen-wat zijn we braaf-clubje-berichten staan. Wat overkoepelend en verbindend zou moeten zijn, heeft verdelen en heersen, kwaadspreken en eigen verantwoording afschuiven op andersdenkenden tot norm verheven. Niet dat het over de hele wijk verspreidt is, het beperkt zich hoofdzakelijk tot een hokje in de Wegwijzer en de Openbare Bibliotheek, waar de gekte van verdeel en heers in de bol lijkt te zijn geslagen. Verdeel en heers? Ja, wij tegen zij, wij zijn goed, en zij zijn slecht, en het ligt allemaal aan hunnie of aan zullie. Leuk volkje. Beijumers. Nou ja, die ene procent dan, 99% houdt zich niet zo met de heersende gekte in de wijk bezig.

Ondergetekende moest er gisterochtend aan denken toen hij deze foto's maakte. Er staat een stuk muur langs de zuidwest kant van de wijk, bij de Fossemaheerd. Het deed sterk denken aan de tijd dat uw blogger een paar jaar in Berlijn verbleef. Midden jaren tachtig was dat. Al wandelend door een wijk als Kreuzberg kon je ineens niet verder, je liep zo tegen De Muur op. Gekte in het kwadraat. Wiki/Berliner Mauer.

Vanuit Beijum kun je zo de natuur van het Kardingerpark in gaan, of richting Zuidwolde wandelen of fietsen. Wat een vrijheid. Een gek muurtje tussen verschillende groepen in de wijk, daar valt mee te leven. Het geeft wat reuring en deining. Maar stel dat er een muur om heel Beijum heen komt te staan. Het zou toch wat zijn.

(De foto rechtsboven is aan de andere kant van de foto links genomen.)