KINDEREN IN BEIJUM (19)

Het zag er bijna zielig uit, maar daar konden ze niks aan doen. Vorige week lag er een flinsterdun laagje ijs op de Beijumer sloten, en deze drie jongens stonden met een lange tak de kwaliteit van het 'ijs' van de sloot langs de Beijumerweg te testen. 

De teleurstelling droop van de boys af. Is het winter, sneeuwt het niet, ligt er geen ijs, kun je geen glijbanen en sneeuwpoppen maken en ook kun je de schaatsen niet onderbinden. Onwillekeurig moest ondergetekende terugdenken aan de échte winters uit de zestiger, zeventiger en tachtiger jaren van de vorige eeuw. 

Op grote stukken ijs kon je destijds 'schaoltje dansen,' en een echte Grunninger weet wat daarmee bedoeld wordt. Dansend en springend van de ene ijsschots naar de andere trachtte je als kind de overkant van een bevroren ijsvlakte te bereiken. Volgens mij heb ik het de afgelopen jaren al eens hardop gevraagd: wie weet nog wat bomijs is? Kinderen in Beijum. Volgens mij komen ze niks te kort. 

Of het moeten temperaturen van twintig graden onder nul zijn. Dat is nog eens cool...