Halverwege de tocht sputterde een of andere weergod even, een minuutje druppelde het vanuit de hemel.
Bij her betreden van de poort bij genoemde stadsboerderij was het weer droog.Het was gezellig op het terrein, kraampjes, trommelmuziek, een ijscoman en redelijk wat publiek. Weinig jongeren, meest grijsaards of mensen die daar tegen aanhangen.
Foto links, deze blogger kwam er in gesprek met een zelfverklaarde waarzegger. Zeg het maar mijnheer, gaat deze man weer genezen en lopen of gaat hij binnenkort dood? "Genezing van de benen weet ik niet, en ik zal nooit vertellen wanneer iemand sterft want ik kan niet in de toekomst kijken."
Daar moest de blogger het mee doen, het was in elk geval geen onwaarheid-zeggerij.
Een ijsje was lekker, de kraam van 'ouder worden in Beijum' sloeg ondergetekende over.
Zich jong voelend liet hij zich weer in zijn rolstoel naar huis duwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten